ΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ

ΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ

Έ  να σώμα! Χορτασμένο. Γυρνάει στους νυχτερινούς δρόμους, ζητώντας τη παρουσία. Πίσω από τη πόρτα ενός μπαρ, σε καινούριες γνωριμίες. Ηδονή φτιαγμένη μόνο για κείνο. Το πρωινό ξυπνά σε σεντόνια ιδρωμένα, ικανοποιημένα. Σώμα χορτασμένο αλλά κουρασμένο. Ρυτίδες διαφορετικές, χαραγμένες πάνω του. Ρυτίδες που αποζητούν αυτό που λείπει. Κενό. Στο παγάκι που λιώνει μοραία στο ποτήρι, στο τσιγάρο που σιγοκαίει δίπλα του. Μια ρυτίδα, κοντά στη καρδιά, ψιθυρίζει επίμονα. Στην αρχή αδιαφορεί. Την αγνοεί. Δεν θέλει να δεχτεί τον ψίθυρο. Η κούραση όμως, το κάνει να την αναζητήσει.

Ρ  ωτάει. Ψάχνει. Τυχαίνει. Είναι εκεί και το περιμένει. Γυμνή, μια απλωσιά. Κινείται γύρω του, το αγγίζει, τη νιώθει.Γυμνώνεται μπροστά της. Χωρίς ντροπή, χωρίς αναστολές γι' αυτά που έζησε, γι' αυτά που πέρασε.

Ω  ρα για αυτό το ραντεβού! Σώμα και ψυχή μαζί! Προσκύνημα σε πύλη ιερού ναού. Και η ρυτίδα σωπαίνει. Ο ψίθυρος βουβαίνεται. Μοναδική στιγμή.

Τ  ώρα γεμίζει το σώμα προσμονή, λαχτάρα, πόθο. Η ψυχή πεταρίζει μπροστά στη γύμνια και την αλήθεια. Περιμένει αυτή την ένωση.

Α  νταριάζεται το σώμα. Συνουσία του παραδείσου και του θανάτου. Στιγμή που το σώμα και να σβήσει για πάντα, δεν φοβάται. Πάθος που ξεχειλίζει και κάνει τις ρυτίδες αχνές γραμμές. Κλείνει τη ψυχή μέσα στην αγκαλιά του. Με μια δύναμη απαλή για να μη την τρομάξει.

Σ  ιωπή αθανασίας, αιωνιότητας.Δεν υπάρχει κούραση πια.Τώρα ξέρει ότι δεν μπορεί να μπει σε άλλο σώμα. Προσκυνητής σ' αυτή την ιερότητα. Πιστός σ' αυτή τη στιγμή ζωής και θανάτου.Σώμα και ψυχή, μέσα στις κρυψώνες του μυαλού έχουν χτίσει το δικό τους ναό.

Σεντόνια με τα αποτυπώματα αυτής της ένωσης. Σεντόνια, που όσες φορές και να πλυθούν, θα έχουν για πάντα τα χνάρια αυτής της ένωσης.

Μια στιγμή, μια αιωνιότητα.