ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ

"Αν μπορούσες να νιώσεις, αν μπορούσες να καταλάβεις..."

Πόσο ακόμα;

Σφίγγεις τη καρδιά για να πάψει να προδίδει.Τα χείλη μαραίνονται από τη σιωπή. Τα μάτια κοιτούν βαθιά στη ψυχή, στο κενό. Μιλάνε τα μάτια; Μέσα από το περίγραμμα φωνάζουν, θρηνούν. Τα χέρια του σφίγγουν τα χέρια σου. Οι λέξεις τρέχουν μέσα στο κύτταρα και προσπαθούν να ζήσουν.

Δίνει ζωή από τη ζωή του.

Για ποιο λόγο όμως; Για να περπατήσει η ζωή αντάμα με την αδιαφορία, τον πόνο, το χωρισμό;Μια ερώτηση, καλύτερα ανείπωτη γιατί την ακολουθούν τόσα, μα τόσα πρέπει.

Ανησυχώ,υποφέρω, υπομένω.

Το παρόν γίνεται ένα με μένα. Αποκτά σάρκα και οστά και με κατευθύνει.Με οδηγεί και μου υπενθυμίζει ότι δεν υπάρχει μέλλον.

Μπορείς να δεχτείς το σήμερα,τη στιγμή, χωρίς το αύριο; Μπορείς;

Η άρνηση δεν σβήνει την αγάπη.Εμποδίζει την έκφραση της. Δεν την περιορίζει. Είναι μια φλόγα που καίει συνέχεια, ανεξάρτητα από τη ψιχάλα.

Ένα δώρο, μια ανάμνηση. Είναι αρκετά γι' αυτά που νιώθω, γι' αυτά που υπήρξαν;Είναι τόσο μικρά στις μέρες που με πονάνε. Στις νύχτες που με χτυπούν με τις σκιές. Τόσο μικρά.

Φωνάζω. 

Άκουσε με.

Μη με αγνοείς.

Ζητώ βοήθεια.

Άπλωσε το χέρι σου. Αγκάλιασε με. Σφιχτά, τρυφερά,απόλυτα.

Και μη μ αφήσεις.Φοβάμαι τη μοναξιά. Φοβάμαι όταν φεύγεις μακριά μου.

Κράτα με.

Οδήγησε με αστέρι μου.Δεν θέλω να πέσεις από εκεί ψηλά.Σε βλέπω και παίρνω δύναμη. Τα μάτια μου βυθίζονται στη λάμψη σου και η καρδιά μου πλημμυρίζει από το φως σου.

Δεν ζητώ να κάνω μια ευχή τη στιγμή που θα σε βλέπω να πέφτεις.Το μόνο που θέλω να κάνω είναι μια προσευχή. Για σένα.

Να γελάς. 

Να προσέχεις. 

Να λάμπεις.

Σταυρώνω τα χέρια μου και παρακαλάω.Μια προσευχή, μια παράκληση και ένα ευχαριστώ.

Μη περιμένεις τίποτα άλλο από 'μενα. Είσαι ένα αστέρι κι εγώ είμαι εδώ. Δρόμοι διαφορετικοί και παράλληλοι. Σ' ακολουθώ με τη σκέψη, με τη ψυχή μου και δακρύζω, βλέποντας τη τροχιά σου στον ουρανό.

Γιατί δεν μπορώ να σε ακολουθήσω;

Γιατί να μη νιώσω τη ζεστασιά σου;

Προτιμάς το πέπλο του ουρανού από 'μενα;

Ξέρω. Δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά.Μείνε λοιπόν εκεί καρφωμένο. Κι εγώ εδώ.

Αθέατος λάτρης της ηρεμίας και της αγάπης που μου χάρισες.Έστω κι αυτό το λίγο. Ήταν κάτι. Αλλά όχι αρκετό!

"Ταξίδια ψυχή μου που δεν έγιναν γιατί ξέχασες να πάρεις μαζί σου έναν χάρτη και μια πυξίδα.

Κι όμως ο φάρος στην άκρη του λιμανιού έφεγγε για σένα!"