ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΟΛΥΒΙ ΓΙΝΕΤΑΙ... ΠΙΝΕΛΟ
ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΥ
Δεν έκανα ταξίδια μακρινά.
Τα χρόνια μου ήταν δέντρα, είχαν ρίζες...
Ρίζες, που θέριεψαν από των αγαπημένων μου την αγκαλιά.
Φυλλωσιά, που γέμισε με χρώματα, απ' της της ψυχής την απανεμιά.
Άνθη, που κρέμασαν στα σέπαλα τους τα λάθη και τα σωστά.
Κελάηδημα πουλιού, που μου 'λέγε σε κάθε αναποδιά:
" Μη φοβάσαι, όλα θα πάνε καλά"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου