ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΟΥΒΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΙΝΕΛΟ
ος.
ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ
Είναι μέρες που εκείνος τη "κομματιάζει".Ζητά την ηρεμία.Στις ώρες. Στις μέρες. Στις εποχές.
Ο πόνος εκεί. Αμέτοχος αλλά και παρών. Σε κάθε βήμα της.Ακούσιος ακόλουθος.
Πότε θα φύγεις;
Πότε;
Στην αρχή η ερώτηση μέσα από αλμύρα και δάκρυα.
Η ίδια ερώτηση μέσα από κραυγή.
Η απάντηση, σιωπή.
Ζητά τη λύτρωση. Τη λήθη. Το τέλος.
Μόνο η απάντηση κάποιου θα μπορούσε να της χαρίσει αυτό που περιμένει.
-Άσε με να περάσω από τα αδιέξοδα του μυαλού σου. Μην ανησυχείς. Θα βρω μονοπάτια να διαβώ, της είπε ο Χρόνος.
