ΕΝΑ ΦΛΙΤΖΑΝΙ ΚΑΦΕ

ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΟΛΥΒΙ ΓΙΝΕΤΑΙ... ΠΙΝΕΛΟ

ΕΝΑ ΦΛΙΤΖΑΝΙ ΚΑΦΕ

Ένα φλιτζάνι καφέ με το πρώτο καλημέρα.

Τα παγωμένα χέρια κλείνονται σε ένα ζεστό φλιτζάνι καφέ. 

Νιώθεις, μυρίζεις, γεύεσαι.

Στη κούραση και στη λύπη σου, τον ζητάς για να ξαποστάσεις.

Στα λόγια που θέλεις να πεις, είναι σύντροφος.

Στη σιωπή ακούει.

Στον προσφέρουν όπως σου αρέσει και το "ευχαριστώ" σου στάζει γλύκα μέσα στο φλιτζάνι.

Όπως και να τον πίνεις,βαρύ σαν τον χωρισμό, γλυκό σαν μια ανάμνηση, ελαφρύ σαν μια τρελή σκέψη, σκέτο σαν κάποιο βάσανο πάντα με κάποιο τρόπο τον πληρώνεις.

Ένα φλιτζάνι καφέ...με μια δόση αγάπης!

-Παρακαλώ, θα ήθελα ένα φλιτζάνι καφέ.

-Πως τον θέλετε;

-Αυτή τη φορά ελπίζω, όπως μου αρέσει.