Με ένα Φάμπερ... μολύβι: Σεπτεμβρίου 2019

Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2019

ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΟΛΥΒΙ ΓΙΝΕΤΑΙ... ΠΙΝΕΛΟ

Θεέ μου, πόσο δυνατά μιλά μέσα στη σιωπή!

Όριο χωρητικότητας απεριόριστο!

Σου θυμίζει πως να αγαπάς τον εαυτό σου, όταν το ξεχνάς!

Σχηματίζεται πάνω στο σώμα σου ανεξίτηλα, όταν τα χέρια δεν υπάρχουν, όταν οι άνθρωποι έχουν φύγει μακριά!

Θεέ μου, πόση μαγεία έδωσες σε μία αγκαλιά!

ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΟΛΥΒΙ ΓΙΝΕΤΑΙ... ΠΙΝΕΛΟ

Όταν μετρώ τα κουμπιά της ψυχής μου, πάντα μου λείπουν μερικά.

Τα 'χασα;

Μου τα κλέψανε;

Τα κατάπια;

Τα χάρισα;

Κύριος είδε.

Άντε τώρα να τη κουμπώσω τη ρημάδα.

Άντε να τη προφυλάξω...

Αλκυόνη Παπαδάκη.

ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΟΛΥΒΙ ΓΙΝΕΤΑΙ... ΠΙΝΕΛΟ

Ρωγμές που μαρτυρούν.

Με ποιον ήσουν, που ήσουν, τι αποφάσισες.

Ρωγμές του παρελθόντος, που δεν καθορίζουν το μέλλον.

Απλά συζητούν με το παρόν!