TO ATI
Πόση ηρεμία σκεπάζει αυτή τη παραλία. Το κύμα φιλά την άμμο. Οι γλάροι αναμετρούν το πέταγμα τους. Εγώ και ο Θεός.
Ας με ξεχάσουν εδώ. Άνθρωποι και γεγονότα.
.................................
Ακούω! Τον καλπασμό του.
Βλέπω! Την περηφάνεια του.
Αγγίζω! Την ομορφιά του.
Χάνονται τα λόγια στη σιωπή γι' αυτό το άτι.
Καλπάζει, χλιμιντρίζει, πλησιάζει. Μ' αφήνει να το αγγίξω. Τα μάτια του μιλούν. Τα μάτια του υπόσχονται. Φοβάμαι αλλά με πείθει να ρισκάρω. Το σφιγμένο σώμα μου ανεβαίνει στη ράχη του. Με σεργιανάει σιγά σιγά για να αφεθεί η ψυχή και να χαλαρώσει το κορμί. Νιώθω ελεύθερη. Με κάνει να πιστέψω ότι το αδύνατο μπορεί να γίνει δυνατό. Φτερά "φυτρώνουν" στους ώμους μου. Τα πόδια χτυπούν απαλά στην αρχή και πιο επιτακτικά μετά τα πλευρά του.
Πιο γρήγορα άτι!
Πιο γρήγορα!
Ορμώ στη θάλασσα μαζί του. Δεν φοβάμαι. Μπορώ να το ακολουθήσω. Μπορώ!
...........................................................
Κολυμπώ απελπισμένα. Να σώσω τη φαντασία πριν φτάσει στο βυθό της θάλασσας. Παίρνω βαθιά ανάσα και βουτώ. Ξανά βαθιά ανάσα και βουτώ. Δεν τα καταφέρνω. Επιπλέω ανάμεσα στα κομμάτια της πραγματικότητας μου. Ναυάγιο ψυχής.
Τη μαζεύω και αποκαμωμένη προσπαθώ να βγω στην όχθη. Βυθισμένη στην άμμο και εκείνο εξαφανισμένο. Τα μάτια μου κοιτούν το γαλάζιο του ουρανού. Το "γιατί" σκαλώνει σε ένα σύννεφο. Το "πως" πέφτει στο νερό κάνοντας θόρυβο. Κι εκείνο εξαφανισμένο.
Προσπαθώ να μαζέψω ότι έμεινε. Κομμάτι, κομμάτι. Άφαντη ελπίδα, εξανεμισμένα όνειρα, νεκρή φαντασία. Μόνο η πραγματικότητα.
Έρωτας στα μάτια ενός αλόγου.
Έρωτας πλάνος. Κάλπης.
Ήταν μαύρο το δικό μου άτι.
Οιωνός και ρίσκο. Ρίσκο ναυαγισμένο.
