Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ Χ

Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ Χ

Ποτέ δεν αγαπούσε τα μαθηματικά. Δεν μπορούσε να καταλάβει. Αυτόν τον πλάγιο τρόπο, τον συνδυαστικό, που θα τον οδηγούσε στη λύση.

Στα μαθητικά του χρόνια όμως, είχε "γράψει" στο μυαλό του μια εξίσωση:

                                                    (1/2+ 1/2) . χ= 1

Η ζωή τον μεγάλωσε. Τον δάμασε. Η εξίσωση βαθιά κρυμμένη στο άδυτο του μυαλού. Άλλοτε έψαχνε τον άγνωστο χ  και άλλοτε νόμιζε ότι τον είχε βρει.

Ήξερε όμως τι έψαχνε.

Αυτό το μισό.

Το μισό χέρι που θα τον κρατούσε στις δύσκολες στιγμές του.

Ένα άλλο μάτι που θα έβλεπε διαφορετικά τα πράγματα,όταν εκείνος θα είχε βαλτώσει.

Ένα πόδι που θα περπατούσε δίπλα του. Ούτε μπροστά,ούτε πίσω.

Ένα αυτί που θα άκουγε όλους τους ήχους της ζωής του.

Μισά χείλη, που θα συμπλήρωναν το γέλιο στη μοναξιά του. 

Μισή καρδιά, για να μπορέσει να ζήσει.

Μισή ψυχή, για να ταξιδέψει.

Πίστευε σ' αυτήν την εξίσωση. Κάπου εκεί έξω πίστευε ότι υπάρχει η λύση της.

Μια λύση, που όταν την συναντήσει, με ένα μαγικό τρόπο, θα ενωθεί μαζί της. Χωρίς πλάγιους τρόπους, χωρίς καν μία σκέψη.

Ήθελε να βρει το ολόκληρο, γιατί ήξερε και ξέρει ότι ο άγνωστος χ υπάρχει.

Από τότε, πίσω από ένα θρανίο, αναρωτιέται αν θα προλάβει!

(1/2+1/2) . χ = 1   (όπου χ η αγάπη)