ΛΑΜΔΑ '65

ΛΑΜΔΑ '65

- Κρατάς τη σημαία. Τι σημαίνει για σένα;

-Πολλά.

-Τι; Πες μου.

-Όνειρα, ιδανικά, θυσίες.

-Ανοησίες. Όλα είναι ανοησίες.

-Δεν είναι για όλους.

-Όλα είναι ψεύτικα, απατηλά.Κοίτα!

Στο μισοσκόταδο... γυαλίζει ένα μαχαίρι.

-Μίλα τώρα! 

-Η σημαία. Δεν πρέπει να πέσει.

-Γιατί γονάτισες; Δεν έχεις τη δύναμη τώρα;

Το αίμα ποτίζει το χώμα, τα μάτια κλείνουν, τα χέρια βαραίνουν, η σημαία πέφτει.

-Σήκω δειλέ! Σήκω ανόητε! Ονειροπόλε! Είδες που όλα ήταν ψεύτικα;

-Όχι! Αν έσβησες εμένα, δεν μπορείς να σβήσεις τη πίστη, την ελπίδα. Είναι διάχυτα παντού! Στον αέρα, στο αίμα, στο... 

Σταματά. Προσπαθεί να συνεχίσει. Τα λόγια του σβήνουν σιγά-σιγά. Σέρνεται κοντά στη σημαία και την αγκαλιάζει με τη τελευταία του πνοή. Το αίμα βάφει το πανί.

-Σήκω δειλέ! Άκουσες τι είπα; Σήκω!

Σιωπή για λίγο. Παίρνει το χλωμό  πρόσωπο στα χέρια του...

-Ξύπνα! Σε παρακαλώ! Δωσ' μου δύναμη από τη πίστη σου, από τη θέληση σου. Ξύπνα! Δεν έχω ιδανικά. Δεν έχω τίποτα.Τίποτα. Μ΄ακούς; Σκότωσα ότι υπήρχε. Το σκότωσα γιατί φοβόμουν. Φοβήθηκα το ύψος της σημαίας, το χρώμα της. Συγχώρεσε με αδελφέ μου. Ήσουν ο γενναίος και είμαι ο δειλός. Ήσουν ο αγώνας και είμαι ο συμβιβασμός. Ήσουν το όνειρο και είμαι ο γκρεμιστής. Συγχώρεσε με! Είναι πλέον αργά! Συγχώρεσε με. Είναι πλέον αργά, το ξέρω... και λύνεται σε βουβό κλάμα.

Ο ήλιος έβαψε τη σημαία με τα πρωινά του χρώματα.Άλλη μια μέρα άρχιζε. Όχι όμως για 'κείνους. Ο ένας θα ζούσε μέσα σε μια αιώνια νύχτα και ο άλλος θα κινιόταν αόριστα, Φιγούρα στο κενό και στη ματαιότητα!

Καλημέρα ανθρωπάκο!

  

Αυτοί που έχουν ένα «γιατί» για να ζουν, μπορούν να αντέξουν σχεδόν οποιοδήποτε «πώς».(Νίτσε)... 

και να πεθάνουν γι' αυτό το "γιατί" της ζωής.