ΚΑΛΗΜΕΡΑ

ΚΑΛΗΜΕΡΑ

Ξύπνησε. Κάθισε στην άκρη του κρεβατιού και τον κοίταξε. Οι ώρες της καθημερινότητας θα τους χώριζαν. Ετοιμάστηκε αθόρυβα και τον άγγιξε πάλι με το βλέμμα της. Ήθελε να του αφήσει κάτι, μέχρι να ξαναβρεθούν.

Έγραψε:

Κ  αρδιά μου

Α  στέρι μου

Λ  ιμάνι μου

Η  λιε μου

Μ  ωρό μου

Ε  ννοια μου

Ρ  ότα της ζωής μου

Α  γάπη μου........................................ και έφυγε.

Εκείνος, όταν ξύπνησε και το είδε, χαμογέλασε για την αγάπη. Ήθελε να της αφήσει κάτι, όταν θα γύριζε. Και της έγραψε:

Άνθρωπε ΜΟΥ!...........................και έφυγε.

Λεξικό της ψυχής το ζεστό πλέον γυαλί. Μολύβι της αλήθειας. το σκούρο κραγιόν της.

Και ο καθρέφτης, χωρίς να το θέλει, δάκρυσε.

Κάτι για την αγάπη. 

Κάτι για να στολιστεί το δεδομένο. 

Κάτι σαν να είναι η πρώτη και η τελευταία μέρα.