Ο ΦΛΟΙΣΒΟΣ

Ο Φλοίσβος

Νάτος, τον βλέπω. Σιγονανουρίζεται από τα κύματα.

-Ξύπνα βαρκάρη!Πάρε με από εδώ. Θέλω να φύγω.Αυτή τη στιγμή που οι θύμησες γεμίζουν το μυαλό μου.Δεν αντέχω. Χάραξε την πορεία μου. Βρες τη πυξίδα και έλα να φύγουμε. Σε παρακαλώ.

-Δεν μπορώ. Είναι μικρή η βάρκα μου. Δεν μπορεί να ταξιδέψει άλλους καημούς, άλλες αγάπες. Άραξε στο λιμάνι. Τη γέρασαν οι προσμονές. Σκέβρωσε το ξύλο από τα δάκρυα.. Τώρα περιμένει το τέλος. Ψάξε αλλού.

-Δεν υπάρχει κανείς.Μόνο εσύ βαρκάρη.Πρέπει να φύγω οπωσδήποτε.Με περιμένει στον Φλοίσβο.Θα αργήσω και θα φύγει.Εκεί άφησα το αντίο του αποχωρισμού.Τα χέρια μου ήταν πλεγμένα στα λεπτά που πέρναγαν.Τέτοιο βράδυ ήταν και τότε.Ήρεμο, φθινοπωρινό, ξάστερο.Μόνοι. Εγώ και εκείνος. Η αγκαλιά και τα χάδια μιλούσαν.Προσπαθούσα να μη σκέφτομαι τα λεπτά που περνούσαν, τις μέρες που θα μας χώριζαν. Ήθελα να του πω τόσα πολλά. Χάιδευα το πρόσωπο΄του για να μείνει το σχήμα στα χέρια μου.Τον αγκάλιαζα για να φορέσω τη ζεστασιά του.Τον φίλαγα για τα λόγια που δεν ειπώθηκαν. Πρέπει να πάω. Είναι μόνος. Με χρειάζεται.Είμαι μόνη. Τον αγαπώ. Τέτοιο βράδυ ήταν και τότε. Γιαυτό πονάω πιο πολύ.

Βαρκάρη...

Πάλι κοιμήθηκε.

Καληνύχτα! 

Παίρνω το δρόμο του γυρισμού. Ίσως είναι καλύτερα έτσι.Δεν μπορεί να με περιμένει εξάλλου. Για ποιο λόγο;

Με θυμάται;Ουτοπία

Μ' αγαπάει; Ψευδαίσθηση.

Του λείπω; Υπόθεση.

Ο Φλοίσβος για μένα; Ανάμνηση, πόνος, σημάδι.

"Βαρκάρη ζήτησα τη μοναξιά, όχι αυτή την ερημιά"