ΛΑΤΡΕΜΕΝΗ ΜΟΥ

ΛΑΤΡΕΜΕΝΗ ΜΟΥ!

Κάθομαι στην άκρη της αγκαλιάς σου.Ξυπόλητη περπατώ στη βρεγμένη σου άμμο.

Να 'ξερες πόσο μ' ανακουφίζεις.

Σε κοιτώ και χάνομαι.

Μηδενίζεις τα προβλήματα μου. Ελευθερία ψυχής.

Είναι φορές, που θα ΄θελα να χαθώ μέσα σου.

Είναι φορές, που κλείνω τα μάτια και η μυρωδιά σου ζωντανεύει το κουρασμένο μου κορμί.

Ο ήχος σου με ταξιδεύει.

Πλανεύτρα κόρη!

Θα ΄θελα να σε κλείσω στην αγκαλιά μου.

Αλλά εσύ απλώνεις τα αλμυρά σου χέρια και παίρνεις τα ζύγια της ψυχής μου. Τα ρίχνεις στο γαλάζιο αλώνι σου και τα κομματιάζεις.

Λατρεμένη μου, στη θωριά σου, αλαφρώνω. 

Γιαυτό έρχομαι πάντα κοντά σου.

Έτσι να στέκω θάλασσα, παντοτινέ έρωτα μου

με μάτια να σε χαίρομαι θολά

και να ναι τα μελλούμενα στην άπλα σου μπροστά μου,

πίσω κι αλάργα βάσανα πολλά (Βάρναλης)